Μετά τη συνάντηση Ερντογάν-Σαμαρά στις αρχές Μαρτίου ξεκίνησε ένα πρωτοφανές πογκρόμ εναντίον Τούρκων και Κούρδων πολιτικών προσφύγων, με αποκορύφωμα την γκανγκστερικού τύπου απαγωγή και παράδοση στις τουρκικές αρχές του αγωνιστή Μπουλούτ Γιαϊλά. Παράλληλα, έχει εξαπολυθεί μία συντονισμένη επίθεση απέναντι σε μεγάλο αριθμό αγωνιστών και αγωνιστριών, με πλήθος αιτημάτων άρσης ασύλου, ακόμα και μετά από χρόνια παραμονής στην Ελλάδα, και έκδοσης στην Τουρκία.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Εμινέ, μίας από τις γνωστότερες αγωνίστριες της «Επιτροπής αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και στο Κουρδιστάν» και του περιοδικού «Ο Αγώνας», η οποία από το 1999 που βρίσκεται στην Ελλάδα έχει συνεχή δράση στο κίνημα. Η Εμινέ είχε λάβει πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα το 2001, με το ψεύτικο όνομα Gilmaz Gonul, ακολουθώντας τη γνωστή τακτική πολλών αγωνιστών που πέφτουν θύματα δικτατορικών και αυταρχικών καθεστώτων, δηλαδή τη δήλωση ψεύτικου ονόματος για λόγους προσωπική προστασίας . Το πολιτικό της άσυλο ανακλήθηκε όταν διαπιστώθηκε το πραγματικό της όνομα (Havva Suicmez) και η Τουρκία ζήτησε την έκδοσή της.
Το αίτημα της έκδοσης, απορρίφθηκε από το Συμβούλιο Εφετών Χαλκίδας την Πέμπτη 25/7, με σύμφωνη γνώμη εισαγγελέα. Από τη χειμαρρώδη απολογία της ίδιας της Εμινέ και τις καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης αποδείχτηκε ο πολιτικός χαρακτήρας της δίωξης, αφού το αίτημα έκδοσης της βασίζεται σε σαθρά στοιχεία (μεταξύ των οποίων και η συμμετοχή της σε απεργία πείνας στην Τουρκία) και μάλιστα, αφορά την κινηματική δράση που είχε αναπτύξει κατά τα χρόνια που είχε πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα κινδυνεύει να υποστεί και πάλι βασανιστήρια στην Τουρκία.
Η Εμινέ είναι θύμα άλλης μίας δίωξης, για την οποία βρίσκεται προφυλακισμένη στις γυναικείες φυλακές της Θήβας. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχει υποβάλλει νέο αίτημα πολιτικού ασύλου με το πραγματικό της όνομα, αφού άλλωστε συντρέχουν όλοι οι λόγοι που ίσχυαν όταν της χορηγήθηκε το άσυλο το 2001. Η δίωξή της γίνεται με τις κατηγορίες της συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση, της κατοχής εκρηκτικού υλικού από κοινού με άλλους και της κατοχής πολεμικού υλικού με σκοπό εφοδιασμό τρίτων και αφορά την υπόθεση της έκρηξης της Τριανδρίας στη Θεσσαλονίκη το 2010, όπου σκοτώθηκε ο Κούρδος Basbak. Το μόνο στοιχείο εναντίον της είναι ότι συνόδευε τον Basbak ως διερμηνέας, καθώς εκείνος δε μιλούσε ελληνικά, για να παραδώσει τα κλειδιά του σπιτιού του (όχι του διαμερίσματος όπου έγινε η έκρηξη) στον ιδιοκτήτη. Και σε αυτή την περίπτωση, είναι φανερό ότι πρόκειται για άλλη μία πολιτική δίωξη με εκδικητικό χαρακτήρα, και μάλιστα ενάντια σε αγωνίστρια που έχει υποστεί βασανιστήρια στις Τούρκικες φυλακές.
Είναι σαφές ότι το σύγχρονο κράτος έκτακτης ανάγκης, πέρα την ένταση της εγχώριας κρατικής καταστολής, αναπτύσσει και άλλο ένα μέτωπο, σε συνεργασία με τις Τουρκικές αρχές, πάντα υπό την ηγεσία των αμερικάνικων υπηρεσιών, με στόχο αγωνιστές από την Τουρκία.
Η κρατική τρομοκρατία δεν θα περάσει
Κοινωνικό Κέντρο Κ* ΒΟΞ